Η μεγάλη νίκη

 Η Ελλάδα κατάφερε να φέρει ένα τεράστιο αποτέλεσμα χτες εναντίον την Ισπανία, βγάζοντας εκτός τουρνουά τον μεγάλο μπασκετικό μας εχθρό και πέρνοντας την σημαντικότατη πρωτιά στον όμιλο. Πάμε νε δούμε την ανάλυση του ματς. 

Και οι δυο ομάδες άρχισαν με εκπλήξεις στις αρχικές πεντάδες, ως τακτικά εργαλεία. Ο Σκαριόλο έβαλε τον Πραντίγια ως βασικό 5, παρόλο που έκανε κακό τουρνουά μέχρι τώρα. Ο παίκτης την Βαλένσια είναι πολύ σκληροτράχηλος, πολύ παραπάνω απο τον Γουίλι Ερνανγκόμες, και δούλεψε εναντίον την Γιάννη πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Σπανούλης από την άλλη άρχισε με small ball, με Κατσίβελη-Σλούκα-Ντόρσει-Παπανικολάου-Γιάννη. Με αυτήν την πεντάδα, πίστευα οτι ο κόουτς στοχεύσε να παέι με έναν γκαρντ που μπορεί να πιέσει την μπάλα (αν και δεν το έκανε τόσο) σαν τον Κατσίβελη, που παράλληλα μπορεί να είναι πανοπλία για τον Σλούκα αμυντικά και κυρίως στο κατέβασμα μπάλας.  Παράλληλα, είχε παίκτες που θα μπορέσουν να τιμωρήσουν την άμυνα wall της πρώην πρωταθλήτριας Ευρώπης. Τέλος, κάτι που αποδείχτηκε ως Χ φάκτορ ήταν η τοποθέτηση του Παπανικολάου στο 4, ματσάροντας τον με τον Σάντι Αλντάμα, και βγάζοντας τον καλύτερο παίκτη των Ισπανών εκτός ματς. 

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί ο Σπανούλης έβαλε τον Κατσίβελη πάνω στον Πάρρα (ποστ φοργουορντ) και όχι στον Ντε Λαρρέα (εκει πήγε ο Ντόρσει) για να πιέσει την μπάλα. Άμα ήταν έτσι, ας έβαζε ένα μεγαλύτερο κορμί στην πεντάδα που θα έδινε και σουτ. Κάτι ακόμα που δεν μου άρεσε είναι η άμυνα μας στα Πικ ν Ρολ, καθώς ο ψηλός (πολλές φορές ο Γιάννης) έμενε πολύ πίσω, με αποτέλεσμα να έχουν καλά σουτ τόσο οι χειριστές όσο και οι ψηλοί που έβγαιναν στο ποπ.  

Επιθετικά, στο πρώτο ροτέισον είδαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Με τον Κατσίβελη να κατεβάζει την μπάλα (και τον μη απειλιτικό στην πίεση Πάρρα να τον μαρκάρει) μπορούσαμε να αποφορτίσουμε τον Σλούκα κρατώντας και τον Ντόρσει off ball. Μετά είδαμε ένα πολύ καλό read and react offense οταν η μπάλα έφτανε στον Γιάννη είτε στο ποστ, όπου έκαναν νταμπλ τιμ είτε στην κορυφή όπου έπαιζαν Wall α λα Raptors. Βγήκαν πολλά καλά ποιότητας σουτ, με τους Σλούκα, Παπανικολάου αλλά κυρίως τον Ντόρσει με 5/6 τρίποντα στα πρώτα 20' να παίρνουν το μέγιστο. Ο Γιάννης έκλεισε την πρώτη περίοδο με 2 πόντους, αλλά ουσιατικά δημιούργησε σχεδόν όλους τους πόντους μας.

Καθόλου τυχαία, με το που μπήκε ο Γουίλι μπορέσαμε να μεγαλώσουμε την διαφορά, καθώς τον στοχεύσαμε καλά στην επίθεση μας. Ο Μήτογλου μπήκε μεγαλώνοντας το σχήμα, και εκεί κάναμε ένα πολύ καλό run, από το 14-19 στο 14-27 με σχήμα Σλούκα-Ντορσει-Παπ-Γιαννη-Μητογλου που έπειτα έγινε Τολίοπουλος-Ντορσει-Θανάσης-Γιαννης-Μητογλου, που έμεινε έτσι μέχρι το 16-30, όπου πήρε τις πρώτες ανάσες του ο Γιάννης, βάζοντας μέσα τον Κώστα. Η Ισπανική επίθεση δεν μπόρεσε να δουλέψει εως τότε ούτε με τον Γιούστα και Αλντάμα ως πηγές σκορ, ούτε με το bench unit με τους Μπριζουέλα (που τραυματίστηκε σύμφωνα με τα ισπανικά μέσα) και τα αδέρφια Hernangomez. 

Στο δεύτερο δεκάλεπτο, η Ελλάδα βρήκε 4 γρήγορους πόντους από τον Κώστα, αλλά σιγά σιγά η Φούρια Ρόχα βρήκε τα πατήματα της στο παρκέ, κυρίως με τον Λόπεζ-Αρόστεγκι, άφαντος εως τότε στο τουρνουά, που πήγε την διαφορά στους -5απο εκεί που ήταν στους -15 λίγες κατοχές πριν. Η Ελλάδα έβαλε πάλι μέσα την βασική 5αδα με μια αλλαγή ΠΚ, αντί για Κατσίβελη. Ο Πάνος έχει καλύτερα αμυντικά στοιχεία απο τον γκαρντ της ΑΕΚ, ενώ το σώμα του επιτρέπει να μαρκάρει πιο εύκολα τα τριάρια. Βέβαια, υστερεί σε στατικό σουτ. Αυτή η 5αδα πιστεύω θα την δούμε πάρα πολύ στα ΚΟ, καθώς έχει 3 πολύ καλά αμυντικά εργαλεία και μπορεί να διατηρήσει μια καλή επιθετική λειτουργεία. Ήταν και η πεντάδα που εμπιστεύτηκε ο Σπανούλης και σε πολλά κρίσιμα σημεία τους ματς. Καταφέραμε να πάμε την διαφορά στο +13, πριν βάλει τον Μήτογλου (όπως έκανε στο πρώτο δεκάλεπτο) για τον ΠΚ.  

Δυστηχώς, ότι αβαντάζ φτιάξαμε στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, το χάσαμε γρήγορα στο τρίτο δεκάλεπτο. Η Ισπανία έπαιξε πολύ πιο έξυπνα, βρίσκοντας τρίποντο του Πραντίγια μετά απο ποστ απ του Πάρρα στον Κατσίβελη (αρχίσαμε με τα ίδια πεντάδα και ματσαρίσματα όπως στην έναρξη), layup από τον ίδιο σε τρανζίσιον επίθεση ή pull up μετά απο ball screen ανάμεσα σε άλλα, και έτσι από το 35-50 πήγε σε 44-50. Εκεί η επίθεση μας έκανε shift στο να πάμε μόνο στον Γιάννη, καθώς η Ισπανία δεν έστελνε double teams. Ο Σπανούλης άλλαξε και τον Κατσίβελη με τον ΠΚ, πηγαίνοντας σε αυτό που δούλεψε στην δεύτερη περίοδο. Πάντως η Ισπανία φάνηκε ασταμάττητη λόγο της κακής μας άμυνα και ελλατωματικής επίθεσης, κάνοντας ένα σερί 17-6, που πήγε το ματς στους 4 πόντους. Στα επόμενα λεπτά, μπόρεσε να πατήσει πάλι καλά στο ματς, πηγαίνοντας στο +11, αλλά με το που βγήκε ο Γιάννης για να μπει ο Κώστας το μομέντουμ πήγε πάλι στους Ισπανούς. Ο Κώστας σε 7' μέτρησε -11 στο +/-... λέει πολλά αυτό. Τελειώσαμε την τρίτη περίοδο με μόνο 5 πόντους διαφορά και με τα νεαρά γκαρτν Ντε Λαρρέα και Σαιντ-Σουπερή να έχουν βρει ρυθμό.

Στα πρώτα λεπτά της τέταρτης περιόδου, πάλι με Κώστα μέσα και Γιάννη εκτος στο 5, η Ισπανία το πάει στο -4 και μετά την επιστροφή του Γιάννη στο παρκέ, σε φροντκορτ με τον νεαρότερο αδερφό του για ένα διάστημα, ισοφάρισαν πρώτα και μετά μας προσπέρασαν το ματς. Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι όλοι μας αρχίσαμε και βλέπαμε φαντάσματα από το παρελθόν. Ο Σπανούλης πήγε στην πεντάδα Σλούκας-Ντόρσει-ΠΚ-Παπ-Γιάννης (με αλλαγές χαντμπολ Τολιόπουλο), κρύβοντας την αδυναμία του Καλαΐτζάκη στο σουτ βάζοντας τον στο dunkers spot (ή μόνο ως σλάσερ σε κλοσάουτ). Η Ισπανία επίστρεψε στα double (ή και triple) team στον Γιάννη, με τον Παπανικολάου να βάζει ένα κρίσιμο τρίποντο μετά από πάσα του παίκτη των Μπακς, που μας έβαλε πάλι μπροστά στο σκορ. Βέβαια, δεν μπορούσαμε πια να φτιάξουμε μια διαφορά, και η Ισπανία μπήκε πάλι μπροστά στο 82-81 και 84-82 αλλά μπορέσαμε να το γυρίσουμε γρήγορα. Η Ισπανία δοκίμασε στο τέλος (για πρώτη φορά) με τους 2 νεαρούς άσους, ώστε να ελέγξει καλύτερα το ματς. Από την άλλη, εμείς ψάχναμε τον Γιάννη σε ποστ, πηγαίνοντας γρήγορα σε kickouts, κάτι που δούλεψε, καταφέρνοντας να πάρουμε την διαφορά. Στο τέλος, είδαμε μια μικρογραφία του ματς στις βολές (και για την Ισπανία στο τουρνουά). Η Ελλάδα σε πλεονεκτική θέση αλλά δίνοντας σωσίβια στην αντίπαλη ομάδα και η Ισπανία με λάθη που δεν θα γινόντουσαν ποτέ απο την χρυσή γενειά, δηλαδή οι χαμένες βολές. 

Τέλος καλά, όλα καλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται να αφήνουμε ζωντανές ομάδες με τέτοιο τρόπο. Η Ισπανία δεν είναι μια εύκολη ομάδα παρόλο που έγραψε την μεγαλύτερη της αποτυχία, αλλά φάνηκε ότι δεν είχε το μεντάλιτι άλλων χρόνων, ειδικά στο ξεκίνημα. Παράλληλα, στο δεύτερο ημίχρονο και εμείς δείξαμε ότι ίσως να λυγίζουμε πιο εύκολα από ότι πρέπει (ειδικά το δεύτερο unit) και ότι ο κόουτς ενώ έχει πολύ καλό αρχικό πλάνο, δεν διαβάζει τόσο καλά το ματς. Παρόλα αυτά καλύτερα να νικάς έτσι και όχι με ένα +20 που θα σε κάνει να χαλαρώσεις...