Το μέλλον της Εθνικης

 Κλείνοντας το κεφάλαιο της εθνικης και μπαίνοντας πριν μπούμε στην Ευρωλίγκα, πάμε να δούμε λίγο το μέλλον της εθνικής μας ομάδας. 

Μερικα σχόλεια για τον ημιτελικό και την τρίτη θέση: Είναι εμφανές ότι ο ημιτελικός ήταν ένα από τα χειρότερα ματς που έπαιξε η εθνική. Οι περισσότεροι από τους παίκτες φάνηκαν να μπαίνουν χωρίς νεύρο, ενώ ο Αταμάν κατάφερε να σβήσει τον Γιάννη και μαζί με αυτόν την επίθεση μας. Η πίεση στην μπάλα και τα hedge out προκάλεσαν 20+ λάθη και το ματς τελείωσε στο 25' ουσιαστικά. Στο μικρό τελικό είδαμε κάτι που έμοιαζε περισσότερο στην Ελλάδα του Σπανούλη. Ο Γιάννης γύρισε στους κανονικούς του ρυθμούς, ο Τολιόπουλος μπήκε πάλι στην εξίσωση και ο Ντόρσει συνέβαλε πάλι στο σκοράρισμα. Τα τελευταία 5 λεπτά παραλίγο να μας βγάλουν την ψυχή, με λάθος μετά από λάθος. Η Φινλανδία όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την ανατροπή της και έτσι είδαμε μια εικόνα που όλοι θέλαμε να δούμε. Γιάννη, Σλούκα, Παπανικολάου με ένα μετάλλιο, έπειτα από πολλά καλοκαίρια απογοητεύσεων.  

Πάμε να δούμε και το μέλλον... Το αμέσως επόμενο τουρνουά είναι το 2027. Ο Γιάννης θα έχει πια ρόλο βετεράνου, ενώ οι παλιά φρουρά, Καλάθης, Σλούκας, Παπανικολάου μάλλον δεν θα μπορεί να βοηθήσει. Με αυτά υπ'όψιν, θα πρέπει να γίνει ένα μεγάλο rebuild. Τα κακά νέα είναι ότι η Ελλάδα έχει παρουσιάσει μιά πολύ κακή παραγωγή παικτών τα τελευταία 10+ χρόνια. Δεν έχουμε αστέρια Ευρωλίγκας σε καλές ηλικίες όπως είχαμε πριν χρόνια. Άμα δούμε παίκτες κάτω από τα 30 με μεγάλο ρόλο σε Ευρωλίγκα, τότε μένουμε στους Dorsey (εκτός από πέρσι), Παπαγιάννη, Ρογκαβόπουλο και Μήτογλου. Θέλουμε λοιπόν τους Σαμοντούροφ, Αβδάλα, Λιοτόπουλο, ακόμα και τον Ζούγρη, να πάρουν μεγάλο ρόλο στα επόμενα χρόνια, και τον Τολιόπουλο, τον ΠΚ ή τον Κώστα Α. να σταθεροποιηθούν ως ρολίστες σε υψηλό επίπεδο. Παίκτες όπως οι Μαντζούκας, Τανούλης (μεγάλη ατυχία ο τραυματισμός του) φαίνονται να έχουν βρει μια στασιμότητα, την οποία θα πρέπει να σπάσουν, κατι στο οποίο κινδυνεύει να μπει ο Νετζήπογλου. Χαραλαμπόπουλος (πριν τον σοβαρότατο τραυματισμό) και Χουγκάζ βοηθήθηκαν από τις εμπειρίες εκτός, μακάρι να συνεχίσουν την ανοδική πορεία. Ίσως και παιδιά όπως οι Άμποσι, Σπάρταλης, Λέφας γίνουν κάτι ενδιαφέρον. Και φυσικά, μακάρι ο μικρός Στογιάκοβιτς και ο Πουλακίδας να βάλουν τα γαλανόλευκα. Πάντως, δεν μπορώ να είμαι ελπιδοφόρος για το μέλλον. Χώρες όπως Γερμανία, Γαλλία, Σερβία, Ισπανία στέλνουν παιδιά στο ΝΒΑ κάθε καλοκαίρι, ενώ οι "μεσαίες" χώρες, τύπου Ιταλία, Ισραήλ, Λιθουνία βγάζουν παίκτες με πολύ πιο μοντέρνα χαρακτηριστικά από τα δικά μας. Από τουλάχιστον το 2016 ή 17 βλέπω εξεδεικευμένα άτομα να λένε ότι πρέπει να αλλάξει κάτι στον τρόπο παραγωγής παικτών, στο πως αντιμετωπίζονται στην Α1 και τα λοιπά. Η αλήθεια είναι οτι δεν βρέθηκε ποτέ κάποιο καλό πλάνο. Ίσως να μας σώσει το Κολεγιακό μπάσκετ, σαν από μηχανής θεός. Πληρώνουμε όλα τα λάθη που έχουν γίνει στο ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία 15 χρόνια...

Αφήνω και μια 12αδα με όλους διαθέσιμους για το 2027. Θέλω να δω πόσο έξω θα βγω

Αβδάλας-Λιοτόπουλος-Τολιόπουλος

Dorsey-Στογιάκοβιτς

Ρογκαβόπουλος-Καλαϊτζάκης

Γιάννης Α.-Μήτογλου

Παπαγιάννης-Σαμοντούροφ-Ζουγρής

ΥΓ. Εντυπωσιακό run από Τουρκία, τεράστιες απογοητεύσεις απο Γαλλία και Σερβία, η Γερμανία έδειξε ότι είναι η νέα βασίλισσα της Ευρώπης. Ας δούμε αν θα μπορέσει να φτάσει στο επίπεδο της προκάτοχου της, την Ισπανία.