Συνεχίζουμε...

 Η Εθνική μας ομάδα έφερε 2 εύκολες νίκες εναντίον την Κύπρο και την Γεωργία, ενώ παράλληλα βλέπουμε πως γύρω μας άλλες ομάδες... ματώνουν.

Τα ματς της Ελλάδας

To δεύτερο ματς της εθνικής μας είναι από αυτά που σου δίνουν 0 συμπεράσματα. Νομίζω πως όλοι θέλουμε να δούμε την Κύπρο με μια καλή ομάδα μπάσκετ, αλλά βρισκόμαστε μακριά από αυτό. Αναρωτιέμαι αν η συμμετοχή τους ως οικοδέσποινα γκρουπ βοηθά καθόλου το μπάσκετ αυτής της χωράς, καθώς μέχρι τώρα έχουν τον ρόλο του.. σάκου του μποξ. 

Εναντίον την Γεωργία παίξαμε έναντι σε έναν αντίπαλο που θα μπορούσε να ήταν δύσκολος, αρκεί να ρωτήσει κάποιος τον Σκαριόλο, άμα έπαιζαν οι Shengelia, Bitadze. Παρόλα αυτά η Εθνική έκανε ένα αποό τα καλύτερα performances τα τελευταία χρόνια. Παρουσίασε μια πολύ λειτουργική επίθεση, με τέλειο spacing, που άφηνε σε πολύ πλεονεκτικές θέσεις τον Γιάννη. Αξεισημίωτο επίσης είναι το γεγονός ότι είμαστε η ομάδα με το καλύτερο ποσοστό τριπόντων στο τουρνουά. Ναι, μιλάω για την Ελλάδα. Βεβαία, αυτό είναι σημαντικό να το κρατήσουμε στα νοκάουτ, και όχι με την Κύπρο.  Ειδικά όταν τον μάρκαρε ο τίμιος Σερμαντίνι, γινόταν πάρτι. Σε τοπ κατάσταση βρίσκεται και ο Ντίνος Μήτογλου, ενώ ο Παπανικολάου συνεχίζει σε πολύ καλό ρυθμό (για μένα καλό θα ήταν να ξεκουραστεί εναντίον της Βοσνίας). Ο Ντόρσευ ανέβασε τα % του στο τρίποντο και είδαμε για πρώτη φορά στο τουρνουά καλά λεπτά από τον Κατσίβελη. 

Κάτι ακόμα που μου δημιούργησε ενδιαφέρον είναι η δοκιμή του Σπανούλη να παίξει με ψηλό σχήμα, τοποθετώντας τον Θανάση ή τον Σαμοντούροφ στο 3. Δεν βοηθά την περιφερειακή άμυνα, αλλά εναντίον της Γεωργίας ήταν χρήσιμο και αποτελεί ένα είδους πρόβα για μελλοντικά ματς. Ο νέος του ΠΑΟ έκανε 2 πολύ καλά ματς, ελπίζω να τον δούμε και εναντίον την Ισπανία. Στην άλλη όψη του νομίσματος, θέλω να δω παραπάνω τον Κώστα. Πιστεύω ότι παίζει πολύ πιο κάτω από τις δυνατότητες του. 

Σε άλλες γωνιές την Ευρώπης

Στους άλλους ομίλους έχουν γίνει πολλά πράγματα που αλλάζουν εντελώς τις ισορροπίες. Ας αρχίσουμε από τα δυσάρεστα: Ο τραυματισμός του Bogdan Bogdanovic κατεβάζει την Σερβία 1-2 επίπεδα. Ακόμα είναι για μένα (και για όλους) φαβορί, αλλά όχι το απόλυτο. Σε αυτό βοηθά και η εξαιρετική φόρμα της Γερμανίας, που νομίζω είναι τώρα στο ίδιο επίπεδο με τους σλάβους. Η ομάδα του Γιόκιτς φάνηκλε αρκετά "γηινή" χωρίς τον γκαρντ τωκ Κλίπερς στο ματς της με την Λετονία. Ένα ακόμα άσχημο νέο είναι ο τραυματισμός του Rokas Jokubaitis, που εώς τώρα έκανε ένα αξιοθαύμαστο Eurobasket. Η απουσία του από οποιοδήποτε ματς δημιουργεί τεράστιο πλήγμα για την Λιθουανία, που μέχρι τώρα κάνει ένα καλό αλλά μέχρι εκεί τουρνουά. 

Μια ομάδα που έχει εντυπωσιάσει όλους είναι η Τουρκία. Παίζει μπάσκετ επίπεδο μεταλλίων, θα βγάλουμε πολλά συμπεράσματα από το αυριανό αγώνα με την Σερβία, το οποίο ίσως να είναι το ματς των ομίλων. Αντίθετα, με έχει απογοητεύσει η Γαλλία. Έτσι όπως τους είδα, χρειάζονται σίγουρα έναν γκαρντ ισορροπίας (λόγο της απουσίας του Στραζέλ), όπως ο Ντιλικίνα για παράδειγμα. Με τους Χίφι, Οκόμπο, Κορντινιέ. Φρανσίσκο έχεις πολύ σκορ, αλλά λείπει κάποιος που θα βγάλει μόνος του 2-3 κατοχές στην άμυνα και θα βάλει χειρόφρενο στην επίθεση. Τους λείπει φυσικά και ένας ακόμη ψηλός, ειδικά μετά την απουσία του Σαρ. Μετά τον τραυματισμό του Πουαριέ και την άρνηση του Ντιαμπατέ έπρεπε να καλέσουν έναν ψηλό ακόμα, ονόματα υπάρχουν (Ντεσέρτ, Μάσα, Σακό, Μακουντού, Πάνσα, Κορνελί, Ινγκλίς, Νουά). Το όνομα που περισεύει είναι σίγουρα ο Luwawu-Cabarrot. Βέβαια, η τριάδα, και όχι μόνο, Ρισασέρ, Κουλιμπαλί, Γιαμπουσέλ τρομάζει τους πάντες. Το Ισραήλ (που έχει ξεζουμίσει στο φουλ τους 6-7 καλύτερους παίκτες) κατάφερε να χαλάσει την επίθεση των Γάλλων, δείχνοντας έναν τρόπο να τους νικήσεις. Με ηγέτη τον Αβντίγια παίζει εξαιρετική άμυνα αλλά επιθετικά είναι υπερβολικά στάσιμη. Είναι πιθανώς αντίπαλος μας όπως και η Σλοβενία, που πάλεψε πολύ καλά με την Γαλλία (αρνητικό για τους Γάλλους αυτό), αλλά λύγισε στο τέλος. Το ματς ανάμεσα τους θα κρίνει και το μέλλον μας...