Με το δεξί

Η Ελλάδα κατάφερε να νικήσει στην πρεμιέρα που ίσως και να ήταν το πιο απαιτητικό ματς του ομίλου, τουλάχιστον στα χαρτιά. Μεγάλης σημασίας νίκη, που μας βάζει αμέσως στον σωστό δρόμο. Πάμε να δούμε αναλυτικά το προχτεσινό ματς:

Η Ελλάδα κατάφερε κατά όλη την διάρκεια του ματς να βγάλει εκτός μερικά από τα σημαντικά όπλα της Ιταλίας. Ονομαστικά, είδαμε πως το υπερόπλο της Σκουάντρα Ατζούρρα, ο Φοντέκιο, τελείωσε το ματς με 4 πόντους, με ενα τραγικό 1/11 σουτ σε 34 λεπτά συμμετοχής (credits στον Παπανικολάου). Ο Darius Thompson, ένα γκαρντ που λόγο της σωματοδομής του μπορούσε να δημιουργήσει πολλα θέματα, περιορίστηκε σε 3 πόντους, με 25% ευστοχία, ενώ ο βετεράνος Γκαλινάρι έφτασε τους 8 πόντους, αλλα με 1/6 σουτ (που μαζεύτηκαν απο τις 5/5 βολές). Παράλληλα, ο spark plug Spissu δεν μπόρεσε να δώσει στην Ιταλική επίθεση αυτό που έδωσε στην δικιά μας ο Τολιόπουλος, τελειώνοντας το ματς άποντος. Μόνο ο Μέλι και ο Νιανγκ (θα τον απολαύσουμε πολύ στην Ευρωλιγκα με την Μπολόνια) μπόρεσαν και χτύπησαν με ουσιαστικό τρόπο την Ελληνική άμυνα, κάτι που ίσως να σηματοδοτεί μια αδυναμία στην άμυνα κοντά στην ρακέτα. Σαν ομάδα, η Ιταλία τελείωσε το ματς με το τραγικό 35% σε Field Goals. Τους αφήσαμε να μπούνε στο ματς μέσα από το ριμπάουντ, καθώς τους δώσαμε 8 έξτρα κατοχές. 

Βέβαια, η Ελλάδα έκανε και αυτή ένα κακό επιθετικά ματς. Ένα στατιστικό που λέει πολλά είναι τα 15 λάθη έναντι στις 13 ασίστ. Πολλά από αυτά ήρθαν μετά από φάσεις που εκβιάσαμε καταστάσεις με τον Αντετοκούμπο. Αυτό μαζί με τα ριμπάουντ, μας έκανε να χάσουμε ολικά την μάχη των κατοχών. Η επίθεση μας δεν μπόρεσε να κάνει καλές συνεργασίες, και βασίστηκε στο ταλέντο του Γιάννη Αντετοκούμπο των 31 πόντων (14/20 σουτ) και στις σπίθες των Σλούκα και Τολιόπουλου. Θέλουμε σίγουρα τον πλέιμεικερ του ΠΑΟ να κάνει καλύτερο ματς δημιουργικά, τα 4 λάθη vs 4 ασίστ μπορούσαν να μας κοστίσουν πάρα πολύ. Επίσης ξέρω αν θα μπορέσουμε να ζήσουμε (εναντίον σε σοβαρό αντίπαλο) με μια τέτοια βραδιά του Dorsey, που ήταν πολύ άστοχος και δεν μπόρεσε να μπει σε ρυθμό. 

Τα πρώτα λεπτά ήταν κομβικά για την νίκη της Ελλάδας. Μπήκαμε πολύ καλά στην άμυνα, ειδικά ο Παπανικολάου, που ήταν ο μόνος παίκτης που έμεινε στο παρκέ σε όλη την πρώτη περίοδο. Ο SF του Ολυμπιακού στα πρώτα 3 λεπτά του ματς οδήγησε τον Φοντέκιο σε airball, έπαιξε σωστή άμυνα σε μία close-out επίθεση του και οδήγησε τον Ντιουφ σε λάθος μετά απο switch. Στην άλλη μεριά του γηπέδου, με τον Γιάννη κυρίως η Ελλάδα επιτιθόταν στο ζωγραφιστό, φτιάχνοντας μια διαφορά. Η Ελλάδα με την πολύ καλή άμυνα της και με ένα καλό επιθετικό πρώτο δεκάλεπτο (τρίποντα-κλειδιά απο Παπανικολαου και Τολιόπουλο στο τέλος της πριόδου) δημιούργησε ένα +10, που μαζί με την σιγουριά στο σκορ που δίνει ο σταρ των Μπακς, έφερε το ματς σε μια πολύ πλεονεκτική θέση. Είδαμε πως ο Σπανούλης επέλεξε τον Θανάση ως δεύτερο PF, και όχι τον Σαμοντούροφ. Πρέπει να πω ότι ο βετεράνος forward με διέψευσε Ήθελα τον Χουγκάζ πριν από αυτόν στην 12αδα και τον Σάμο στο ροτέισον, αλλά χτες είχε μια πολυ θετική παρουσία, δίνοντας hustling, ενέργεια και μερικές καλές αμυντικές φάσεις (μαζί με τα γνωστά λάθη του βέβαια). Πάντως, ο ρόλος του σαν δυναμίτης έδωσε πολλά. Από τα 3 επιθετικά ριμπάουντ της εθνικής, 2 τα πήρε αυτός. 

Ο Σπανούλης δοκίμασε τον Καλαϊτζάκη στο ξεκίνημα του τρίτου δεκάλεπτου, κάτι που έκρινα ότι πρέπει να γίνει κατά την διάρκεια του τουρνουά, όπως είπα στο προηγούμενο κείμενο, για να σφίξει την άμυνα μετά από μια κακή δεύτερη περίοδο. Η Ιταλία πάλευε στο σκορ αλλά η Ελλάδα μπόρεσε να κρατηθεί σε μια μικρή απόσταση, που σε ένα ματς με τόση αστοχία από τον αντίπαλο, μασ κράτησε ζωντανούς. Στο τέλος του ματς δοκίμασε και σχήμα small ball με 3 γκαρντ, Παπανικολαόυ στο 4 και Γιάννη στο 5. Μπορεί να φανεί σχήσιμο αυτό σε κάποιο νοκάουτ. 

Συμπεράσματα και αυτό που έρχεται:

Ως συμπέρασμα από το ματς μπορώ να πω ότι η Ιταλία θα έχει μεγάλο πρόβλημα στο σκορ εναντίον ορισμένες ομάδες. Το σύνολο της είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά τους λείπει ένας σκόρερ που να μπορεί να φτιάξει καλάθια από το τίποτα. Ο Φοντέκιο είναι άλλου είδους παίκτη (αν και μπορεί να φτάσει τους 20 πόντους εύκολα, είναι πιο παθητικός σκόρερ), ο Σπανιόλο είναι υπερβολικά ασταθείς και ο Γκαλινάρι έχει πολλά χρόνια στα πόδια του. Βέβαια ο βετεράνος πρώην ΝΒΑερ μπορεί να δώσει λύση στο σκορ πηγαίνοντας στο 5, όπου μπορεί να παίξει ως στρετς 5. Το ταλέντο το έχει, απλά έχει εξαφανιστεί ότι ίχνος αθλητικότητας είχε. Πάντως το πείραμα αυτό δεν δούλεψε εναντίον μας, τονίζοντας την έλλειψη σκόρερ. Ο Di Vincenzo θα ταίριαζε άπταιστα στο υπάρχον ρόστερ (καλός σαν παίκτης ο Darius Thompson αλλά όχι αυτό που χρειάζονται). Ή έστω να είχαν έναν ποστ ψηλό που θα σου δώσει καποιους σίγουρους πόντους. Καλός ο Ντιουφ αλλά είναι άλλο είδους 5. Τώρα, η Ιταλιά θα έχει 2 τελικούς με Ισπανία και Γεωργία. 

Ελλάδα:

Το ματς με την Κύπρο θα είναι ένα φιλικό κατά βάση, χωρίς τον Γιάννη και πιστεύω με μικρή συμμετοχή Σλούκα. Θέλω να δω τον Σαμοντούροφ να έχει πολλά λεπτά και να ενταχθεί στο ροτέισον. Με Γεωργία από την άλλη θα είναι ματς μέγιστης σημασίας. Πρέπει να δούμε με την ψυχολογία θα έρθουν οι Γεωργιανοί, επειδή μπορούν να αποτελέσουν μεγάλο κίνδυνο, Φοβάμαι ειδικά την μάχη στα ριμπάουντ, καθώς η πεντάδα με τα 3 μεγάλα κορμιά (Mamukelashvili στο 3, Shengelia, Bitadze/Shermadini) μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά. Ο Γιάννης θα πρέπει να επιτεθεί τα αργά πόδια των Σέντερ, και θα χρεαστεί να δούμε ένα καλό ματς απο τους περιφερειακούς. Θέλω να δω και τον Κατσίβελη να κάνει ένα βήμα μπροστά. Δεν γίνεται να μπαίνει για 1 λεπτό και να κάνει 1 λάθος. Είναι ψηλό γκαρντ, και μπορεί να δώσει πολύτιμα στοιχεία. Δείτε τι κάνει ο Σιπάχι με την Τουρκία για παράδειγμα.